eftir Grím Thomsen (1820 - 1896)
Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn, rennur sól á bak við Arnarfell. Hér á reiki er margur óhreinn andinn, úr því fer að skyggja á Jökulsvell; Drottinn leiði drösulinn minn, drjúgur verður síðasti áfanginn.
Þei, þei. Þei, þei. Þaut í holti tófa, þurran vill hún blóði væta góm. Eða líka einhver var að hóa, undarlega digrum karlaróm; Útilegumenn í Ódáðahraun, eru kannski að smala fé á laun.
Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn, rökkrið er að síga á Herðubreið. Álfadrottning er að beizla gandinn, ekki er gott að verða á hennar leið; Vænsta klárinn vildi ég gefa til, að vera kominn ofan í Kiðagil.
Comments