tekið úr bókinni Saga Elliðarárdals.
Kona að nafni Erla Stefánsdóttir hefur getið sér orð fyrir að sjá fleira en almennt gerist. Snemma vors árið 1990 fór hún í gönguferð um Árhólmana og varð vitni að margvíslegri "innri birtingu náttúrunnar" eins og hún orðaði það í grein sem birtist í Gróandanum sama ár. Strax og hún kom yfir bogabrúna við félagsheimili Rafmagnsveitunnar sá hún tvö ávöl hús sambyggð og "voru þybbnir dvergar þar á stjái". Stutt þar frá var annar bær. "Voru smávaxnir dvergar úti fyrir, forvitnir og glaðir og störðu undrandi" á hana. Ofar við ána sá Erla síðan jarðdverga, gnóma, sem klæddir voru að jafnaði ekki hærri en 12 sm og klæddust björtum og litríkum fatnaði. En ofar, á hraunrana nokkrum, kom hún í þorp jarðdverga. Allskonar hús voru þar, sagði hún, "nokkur sem líktust bjálkahúsum og önnur voru lík torfhúsum, eins og nokkur væru reist úr plönkum og enn önnur úr hlöðnu grjóti, sum voru með sléttri áferð og önnur hraunuð. Nokkur voru á einni hæð og fleirri á mörgum hæðum, með turnum og spírum, með háu og lágu risi og garðar voru kringum hvert hús.
Í furulundi skammt frá kom Erla síðan að álfabyggð og voru álfarnir að sjá á stærð við 6-8 ára börn. "Voru þeir græn- og rauðklæddir, með árur í sömu tónum og fötin. Sást vel inn til þeirra, voru herberginn lítil en mörg og mjög snyrtilega búið." Fleirra sá Erla á göngu sinni, meðal annars trjáverur og fortíðarmyndir kvenna við þvott á árbakka. Þess má geta að gefið hefur verið út á vegum Erlu kort sem að heitir "Vistarverur vætta og valkostir fyrir "andlega trimmara". Nær það yfir Árhólmana.
Comments